Buy the dip!
Het is een van meest gevleugelde kreten van de bullmarkt die - als ik de krach van vorig jaar maart en de ééndaagse bearmarkt van kerstavond 2018 door de vingers zie - al sinds maart 2009 van kracht is. Tot vorig jaar maart ging het bij buy the dip om een brede marktdaling van 10%. En dan hup, ongezien erin.
Sindsdien is het begrip vervaagd, vooral omdat de markt niet één keer de volle 10% naar beneden ging. Intussen geldt zo ongeveer iedere daling van een paar procent al als een dip. Maakt allemaal niet zoveel uit, het is een onofficieel begrip en het is gewoon een adrenaline-leukigheidje voor vooral retailbeleggers.
Het is zeker geen strategie. Of wel? Kijk mee naar deze infographic van The Visual Capitalist. Over begripvervaging gesproken - buy the dip is hier heel wat anders. Het gaat hier om het kopen van de verliezers. Die worden dan afgezet tegen het aanschaffen van de winnaars en een old school 60%/40%-portefeuille.
Dit plaatje gaat daarom naar mijn idee niet over buy the dip, maar momentumbeleggen. Aandelen kopen die goed gaan - zie onze chippers maar - loont en aandelen die slecht liggen, zijn en blijven niet vooruit te branden. Unilever is misschien wel het meest in het oog springende voorbeeld hiervan in de AEX.
Het plaatje is in ieder geval duidelijk over wat de beste strategie was... Inderdaad, zo'n domme zelfdraaiende portfolio was verreweg het beste. Vergeten we vaak op de aandelenmarkt, omdat we rentes en niet koersen kijken, maar (staats)obligaties behoren tot de beste belegging van de afgelopen veertig jaar.
De peildata staan zoals altijd open voor discussie, want waarom neemt het blog niet vanaf de marktbodem in maart 2009? Staat er niet bij. Of vanaf de top in 2000. Zeg het maar. Want wie een beetje handig is, kan met het kiezen van peildata zowat alle stellingen bewijzen die hij of zij maar wil poneren.
Zijn er nog mensen onder u die in obligaties beleggen? Ik deed ze zelf twee jaar geleden weg met onze rente rond -0,3%, ik had zowaar mooi getimed. Geen yield meer, ik zag ook niet veel meer upside, maar wel een joekel van een downside. Daarom verkocht ik. Ik weet nog hoe ik schrok dat ik er zo weinig had...
Da's ook altijd zo: zitten we een keer goed, dan hebben we er altijd te weinig geld in gestopt en dan gaat de koers pas echt lopen, als wij er weer uit zijn. Ik moet wel zien of de komende tien jaar zo'n 60%/40%-portefeuille weer als beste uit de bus komt. Ik weet echter zeker dat ik dat ook in 2011 zou hebben gezegd...