Vooral voor particuliere beleggers is de vastrentende markt de laatste jaren een zeer complexe en ondoorzichtige omgeving geworden. De risico’s binnen de obligatiemarkt lopen steeds sterker uiteen en nemen in sommige segmenten grote vormen aan. Een segment waarbinnen fixed income-beleggers meer dan ooit op hun tellen moeten passen zijn financials. Daarmee doel ik vooral op de banken.
Sinds het uitbreken van de kredietcrisis zijn de risico’s binnen de bankensector zeer groot. En die nemen in de toekomst zelfs nog aanzienlijk toe. Waarom? De ECB staat in de startblokken om op 29 februari weer een enorme hoeveelheid liquiditeit in het Europese bancaire systeem te pompen. De ECB doet dat via de Long Term Refinancing Operation (LTRO). Onder dit regime pompte de ECB december vorig jaar al zo’n 500 miljard in het systeem. Het bleek niet genoeg.
De verwachting is dat de komende liquiditeitsinjectie dit bedrag ruimschoots overtreft. Banken kunnen zo hun liquiditeit oppoetsen, maar de ECB eist van de banken wel iets terug: onderpand. En daar schuilt de adder onder het gras voor fixed income-beleggers. Het onderpand dat de ECB van de banken verlangt is een harde eis. Het gevolg is dat houders van senior unsecured bankobligaties nog verder achter in de rij moeten aansluiten zodra een bank in gebreke blijft.
Meer achtergestelde bankobligaties
Unsecured bankobligaties krijgen zo feitelijk het karakter van een achtergestelde lening. De kans dat beleggers dan nog iets terugzien van hun hoofdsom bij een faillissement is zeer klein, want de ECB en depositohouders gaan dan voor in rangorde. Gezien de risico’s is het dus zaak om zeer terughoudend te zijn met ongedekte Europese bankobligaties.
Bankbalansen: senior unsecured obligatiehouders staan achter in de rij
- Klik op de grafiek voor een grote versie
Naast grote risico’s bieden bankobligatiesook nog steeds kansen. Om die te identificeren is echter veel expertise nodig. Particuliere beleggers zullen die vaak missen. Institutionele beleggers hebben die expertise wel, en kunnen door hun transactievolumes bovendien onderhandelen over de prijs. Ook hebben zij betere toegang tot de primaire markt.
Mijn devies is om vooral te kijken naar senior secured bankobligaties (die alleen de systeembanken nog met succes kunnen uitgeven) en naar achtergestelde obligaties met aantrekkelijke prijzen en goede voorwaarden voor obligatiehouders. Daarnaast is het raadzaam om ook buiten de eurozone te speuren naar kansen. Want daarbinnen blijven de risico’s alleen maar groeien.