Banken hebben aardig wat klappen gehad in de afgelopen jaren. De aandelenprijzen van alle banken hebben grote dalingen laten zien en waarderingen (koerswinstverhouding et cetera) zien er goedkoop uit (>gehalveerd).
Dit wil nog wel eens wat mensen verlokken om een positie in bankaandelen op te bouwen. Dit is naar mijn mening suïcidaal gedrag. Buiten de kortetermijnhandel, is het naar mijn mening uiterst onverstandig om bankaandelen te bezitten.
Enorme kapitaalbehoefte
Ten eerste hebben banken een enorme kapitaalbehoefte door de nieuwe bankregels (Basel III). De schattingen lopen uiteen maar het kan zo maar 1 biljoen euro (ofwel 1000 miljard) bedragen en dit geldt alleen voor de Europese banken!
In vergelijking, de marktkapitalisatie van de Europese banken (exclusief het Verenigd Koninkrijk) bedraagt 932 miljard euro volgens mede-columnist Lukas Daalder. Dit moet binnen nu en 2019 zijn opgehaald.
Het begint bij Griekenland
Dit is een kapitaalbehoefte die door Basel III wordt opgelegd, maar is deze regulering wel streng genoeg? Het antwoord is naar mijn mening een volmondig nee. De PIIGS (Portugal, Italië, Ierland, Griekenland en Spanje) hebben grote kans om omgeblazen te worden.
Van de PIIGS is Griekenland naar mijn mening 100% verzekerd van een faillissement. Dat banken nu 50% (er wordt nu zelfs 60% gefluisterd) van hun Griekse staatsschulden afschrijven is bij lange na niet genoeg want de grootste staatsschuldhouder van Griekenland, de Europese Centrale Bank (ECB), doet niet mee.
De Grieken hebben er echt niets aan. Intussen krijgen de Grieken het zelfs voor elkaar om voor de vierde keer op rij hun begrotingstekort niet op orde te hebben. De laatste doelstelling was nota bene in december 2011 gegeven!
Kortom, Griekenland heeft noch de capaciteiten, noch de mogelijkheid en noch de wil om zich aan de IMF/ECB/EU-afspraken te houden. Ik vind Griekenland een dead man walking en het is alleen een kwestie van tijd totdat het land ineenstort en gaat defaulten.
PIIGS-besmettingsgevaar
Deze situatie is al genoeg om heel wat banken in de problemen te brengen maar het echte venijn zit hem in de schokgolf naar de rest van de PIIGS. Griekenland gaat een precedent scheppen met haar faillissement en politici en kiezers in de andere PIIGS zullen meer en meer geneigd zijn dezelfde route te volgen om zich te ontdoen van het juk van Franse en Duitse banken.
De banken zien dit als geen ander en zullen elkaar dan al helemaal niet meer vertrouwen. Tegenpartijen zijn nodig om een markt te laten functioneren, maar in deze situatie valt dat vertrouwen volkomen weg met desastreuze gevolgen: systeemcrisis.
In deze situatie moet de ECB alle banken gaan funden, dit terwijl het zelf met een onverteerbare klomp van 40 miljard euro aan praktisch waardeloze Griekse staatsschuld in haar maag zit.
De problemen voor de ECB houden daar niet op want haar posities in staatsschuld van de andere PIIGS zal ook (verder) onder druk komen te staan. Als klap op de vuurpijl heeft de ECB vorderingen van honderden miljarden uitstaan naar de centrale banken van de PIIGS (target 2 accounts), die bij een faillissement wellicht niet of nauwelijks worden terugbetaald.
De al ultra-zwakke balans van de ECB zal de overgebleven eurolanden ertoe dwingen om zeer grote bedragen geld te pompen in de ECB, iets waar de kiezers vast en zeker erg blij mee gaan zijn en wat hun opinie over banken tot ongekende hoogte zal doen stijgen, ahum. Zonder support voor de ECB is het einde oefening voor de euro dus het worden interessante tijden...
Verwatering + lagere winsten = pijn
Enfin, banken hebben uiterst slechte vooruitzichten. Ze hebben bergen aan nieuw kapitaal nodig door Basel III en die zal tot een continue stroom aan (rechten-)emissies leiden (tot en met 2019) die de aandelenprijzen van banken geen goed gaan doen.
Unicredito is zo'n voorbeeld en die bank had de luxe dat het de enige en een van de eerste is die met een emissie komt (als iedereen tegelijkertijd komt, zoals in 2008, dan gaat het nog veel moeilijker worden). Banken zullen ook proberen om hun kapitaalbehoefte te reduceren door hun balansen te laten krimpen (minder leningen hebben uitstaan).
Kortom, de bankaandeelhouder krijgt in mijn visie te maken met enerzijds winstverwatering door uitgifte nieuwe aandelen en anderzijds lagere winsten door de kleinere balansen (en dan ga ik er vanuit dat in dit voorbeeld de economie gewoon doormoddert). De koerwinstverhoudingen van de banken zijn dus betekenisloos want zowel de winst als het aantal aandelen die een bank in de toekomst gaat hebben worden niet juist ingeschat door de markt.
Short of vermijden
Verder zijn de verscherpte kapitaalseisen al helmaal niet afdoende om de effecten van een PIIGS default op te vangen. Nationalisatie of faillissement zijn dan de enige keuzes voor de meeste banken en de aandeelhouders (en waarschijnlijk zelfs de schuldhouders) kunnen dan fluiten naar hun geld.
Europese bankaandelen hebben naar mijn mening een langetermijnrichting en die is omlaag. De weg omlaag zal vele ups en downs kennen en met behulp van technische analyse kan een snelle handelaar hiervan gebruikmaken, maar een langetermijnbelegger zal de sector short geven of in zijn geheel mijden.