Ik ben nu een klein halfjaar aan het twitteren. Ik moet toegeven dat ik onder de indruk ben van het fenomeen. Soms is Twitter sneller met nieuws dan Bloomberg. Mocht u willen weten wat ik te melden heb: @beursanalist.
Een van mijn eerste tweets ging over de spread tussen Nederland en Duitsland. Die liep toen op tot boven de 40 basispunten. Afgelopen week was er een nieuw hoogtepunt.
Dus ook Nederland verschuift richting de risicovolle landen. Op dit moment betaalt Nederland al 0,70% meer dan Duitsland. Dat is een eerste crisissignaal.
Maar ach, misschien moet ik dit even in perspectief plaatsen. Vroeger was een normale risicopremie 0,10 à 0,20%. Maar voordat de gulden aan de D-mark werd vast geklonken waren premies tot 2,00% normaal. Maar toch die 0,70% is wel serieus hoog.
Losser beleid
En natuurlijk is het het gevolg van de fall-out van de euroschuldencrisis. Dat komt ervan als ze met het politiek gekonkel door blijven modderen. Zolang deze verdeeldheid heerst, komt er geen oplossing.
Intussen wil de leider van de Griekse oppositie niet zijn handtekening zetten. Zijn woord moet genoeg zijn. Tja, meneer Samaras heeft in liefst vier Griekse regeringen gezeten. Met zo’n trackrecord zou ik toch wel een handtekening willen voordat die 8 miljard euro wordt overgeboekt.
Wat nu? Een losser monetair beleid lijkt dan toch het beste. Ik zag het volgende grafiekje in de research van Société Générale staan. De landen die het eerste de brui gaven aan de Gouden Standaard (Verenigde Koninkrijk en Japan) waren het eerste uit de crisis.
Lessen uit het verleden
Ook al zegt Angela Merkel dat als politici denken dat de Europese Centrale Bank problemen kan oplossen door eurozwakte, dat ze zichzelf iets willen laten geloven dat niet zal gaan gebeuren. De geschiedenis leert dat een los beleid toch beter werkt.