Misschien ligt het aan het gebrek van een prettig klinkend acroniem. Of misschien is de regio vanuit het oogpunt van westerse beleggers niet sexy genoeg. Maar in tegenstelling tot de BRIC-formule is EMEA nog bepaald niet door de massa omarmd. En, eerlijk is eerlijk, het oogt ook wel een beetje als een kunstmatig bij elkaar gescharreld geheel.
De logica van het samenvoegen van opkomend Europa, het Midden-Oosten en Afrika (want daar staat EMEA voor: Emerging Europa, Middle East & Africa), als één beleggingsproduct is niet in drie bullet points uit te leggen. De regio is ook verre van populair bij beleggers.
Ten onrechte, vindt Sonal Pandit – beheerder van het JP Morgan EMEA Fund – tijdens een dapper betoog voor institutionele klanten in het Amsterdamse Sheraton Hotel. De regio is hard geraakt in de crisis, maar niet bezweken en biedt juist nu een uitgelezen kans om in te stappen, de zich in rap tempo uitbreidende onlusten in Noord-Afrika ten spijt. 
Convergentie blijft thema
De grootste weging in de EMEA-formule is weggelegd voor opkomend Europa. Volgens Pandit bieden de landen volop perspectief. De kredietmarkt heeft geen last van
deleveraging en de kredietverlening aan bedrijven en consumenten kan daardoor nog hard groeien. De waarderingen van de aandelenbeurzen in Turkije, Rusland en andere Oost-Europese landen zijn bovendien aantrekkelijk.
En het convergentiethema blijft actueel. Turkije is dan nog ver verwijderd van het EU-lidmaatschap, maar voor beleggers is vooral het proces van structurele veranderingen die daarvoor nodig zijn belangrijk en dat is volop aan de gang. Volgens Pandit heeft Turkije alles in zich om 'het nieuwe Brazilië' te worden, met in de afgelopen jaren snel gedaalde inflatie en rente, een jonge beroepsbevolking en een ontluikende financiële infrastructuur.
Een stukje zuidelijker vinden we de andere gebieden van de bonte EMEA-verzameling. Pandit maakt daarbij onderscheid tussen Frontier Economies (Nigeria, Kenia, Tunesië), Frontier beurzen (landen met een jonge, nog onderontwikkelde beurs als Jordanië, Koeweit, Qatar) en gevestigde opkomende markten (Zuid-Afrika, Marokko en Egypte). Een mix die tot een dynamisch geheel moet leiden.
EMEA trekt te groot jasje aan
De drie taartstukken – Oost-Europa, Midden-Oosten en Afrika – zouden aanvullend moeten werken en een aantrekkelijk geheel vormen van een nieuwe generatie opkomende landen. Ondanks stevige onderwegingen in de twee zwaarst meewegende landen in de MSCI EMEA Index, Rusland en Zuid-Afrika, kan zelfs de charmante fondsbeheerder de indruk niet wegnemen dat de realiteit van het fonds iets minder dynamisch is.
Zuid-Afrika (33%), Rusland (30%) en Turkije (12%) zijn samen goed voor driekwart van het belegd vermogen. Het andere kwart wordt verdeeld over landen als Turkmenistan, Kazakstan, Qatar, Nigeria, Egypte en Tsjechië die het allemaal met een weging van minder dan 3% moeten doen. Alleen Polen telt met bijna 5% nog een beetje mee.
Het concurrerende fonds Fidelity EMEA Fund maakt het nog iets bonter met meer dan 40% in Zuid-Afrika - overigens is dat meer conform de MSCI EMEA Index. Met de naam EMEA trekt deze drie-eenheid gewoon een te groot jasje aan. Het hele Midden-Oosten telt voor nog geen 2% mee. Veel meer dan een Zuid-Afrika/Rusland/Turkije/Polen fonds valt er op dit moment uit de regio nog niet te maken. Maar maak daar maar eens een mooi acroniem van.
Toekomstperspectief
Dat neemt niet weg dat er op de hele lange termijn best potentie in de EMEA-formule zit. Maar dan zullen de aandelenbeurzen in het Midden-Oosten nog een flinke inhaalslag moeten maken op het gebied van hun infrastructuur en zullen er meer landen in Afrika met een echte min of meer volwassen stock exchange moeten komen. Tot die tijd kunnen beleggers die in Rusland, Turkije en Zuid-Afrika geloven beter drie landenfondsen aanschaffen.