Het blijft onrustig in Spanje en daarbij doelen we uiteraard op het gedoe rond de weerspannige regio Catalonië. Een adempauze in aanloop naar hernieuwde onrust, of weten beide zijden zich te beheersen?
Het referendum, wat volgens premier Rajoy van Spanje niet heeft plaatsgevonden, is achter de rug. De uitslag was duidelijk. Degenen die de Spaanse overheid en in het verlengde de Guardia Civil durfde te trotseren, sprak zich in overweldigende meerderheid uit vóór onafhankelijkheid van Catalonië.
Klein probleempje: de opkomst lag op slechts 43%. Nu valt hier en daar te lezen dat de tegenstanders van zelfstandigheid van Catalonië massaal zijn thuisgebleven en dat dus de meerderheid tegen is. Een dergelijk simplistische wijze van redeneren verdient niet eens een weerwoord.
En nu?
Wat wel interessant is, hoe nu verder? De Catalaanse leider in het machtsspel, Puigdemont, neemt een wat duale houding aan. Enerzijds stelt hij “het mandaat te hebben om de onafhankelijkheid van Catalonië uit te roepen.” Tegelijk durft hij een dergelijke stap (nog) niet aan gezien zijn oproep tot “dialoog en internationale bemiddeling.”
Ook zijn directe tegenstander Rajoy aarzelt. Er bestaat een mogelijkheid om artikel 155 in het leven te roepen. De facto komt dat neer op een opheffing van de autonomie zoals Catalonië die nu kent.
Dat zou een hernieuwde ronde van escalatie triggeren en daar lijkt niemand op te zitten te wachten. De Europese Commissie heeft overigens na enig aarzelen kleur bekend en de kant van Rajoy gekozen.
Escalatie of niet, de Spaanse overheid heeft besloten tóch een eerste stap te zetten richting het activeren van artikel 155 van de Spaanse grondwet. Er is een brief verstuurd richting Catalonië waar geen woord Spaans bij zit. Catalonië moet uitleggen of het nu wel of niet de onafhankelijkheid heeft uitgeroepen:
Het moet gezegd, Rajoy deinst beslist niet terug voor harde acties. Dat is wel gebleken. Burgers die hun democratische recht wilden uitoefenen, kregen rubberen kogels als antwoord. Volkomen onnodig, de stelling dat een en ander tegen de grondwet indruist en dat daarmee ongeldig is, had volstaan.
Politiek raakt beleggers
Dat alles is politiek, wat kunnen beleggers hier mee? An sich niet zo gek veel. Het is echter wel iets om in de gaten te blijven houden. De Eurozone bevindt zich economisch in betere tijden, grote onrust en mogelijk zelfs een scheuring in een van de grootste economieën van de Eurozone zou schadelijk zijn.
Schadelijk voor allereerst de euro, maar ook schadelijk voor de economie. Economie is voor een belangrijk deel psychologie en beelden van een Guardia Civil die bruut inslaat op burgers wekken weinig kooplust op. Niet onder consumenten, noch onder beleggers.
Beleggers hebben er een, serieuze, zorg bij. Een scheuring of hernieuwde clash tussen Catalonië en de centrale Spaanse overheid ligt op de loer. Escalatie is beslist niet gewenst, maar soms kunnen zaken zomaar uit de hand lopen.
Beleggers die kort op de financiële markten zitten, ruim een klein hoekje in uw scherm in voor Spanje. De onvoorspelbaarheid is groot en dat geldt ook voor de gevolgen voor beleggers mochten de spanningen opnieuw oplaaien.
Disclaimer: niet van toepassing.