Terwijl deze column wordt gepubliceerd, gaat Amerika naar de stembus. De keuze van de Amerikaanse president is altijd een belangrijk evenement, maar ditmaal is het belang wellicht nog groter, gezien de uitdagingen waar het land voor staat.
Bovendien zijn de twee grootste kanshebbers voor de positie – Hillary Clinton en Donald Trump – wellicht ook de meeste controversiële figuren uit de geschiedenis van de stembusgang voor het Witte Huis. De tegenstellingen zijn ongekend hoog, en de spanningen lopen eveneens hoog op.
Ik kijk met gemengde gevoelens op afstand naar dit schouwspel. Niet zo zeer omdat ik twijfel aan de uitkomst. Wel omdat ik een verscheurd land zie. Dat is nooit goed nieuws voor de grootste wereldmacht. Het kan alleen maar achteruitgaan op termijn, als deze tweedracht in de komende jaren doorzet.
Beurscorrectie
En dat lijkt steeds meer het geval te worden, omdat ik verwacht dat een Amerikaanse recessie steeds moeilijker te omzeilen valt in de komende twaalf maanden. De omzetten bij bedrijven stagneren, de winsten pieken en de werkgelegenheid zit op z’n top. Beter kan het bijna niet, zeg maar.
En dus is de kans dat het een keer de andere kant op gaat groot. Een krimp dringt zich op. Vooral nu we alweer zeven jaar geen recessie meer hebben gezien. De hele heisa rondom de Amerikaanse presidentsverkiezingen kan net die druppel zijn die de overvolle emmer doet overlopen.
De correctieve beweging op de beurs in de afgelopen week zijn dan ook niet zo verwonderlijk. Het grote moment komt steeds dichterbij, en beleggers worden steeds onzekerder, wat de uitslag ook wordt. Het is een normale reactie op de beurs. En in het slechtste geval volgt een beurscorrectie.
Ruimte omlaag
Ik kan dat gewoonweg niet uitsluiten, gezien de enorme spanningen. Ik waarschuw al weken, zo niet maanden, voor turbulentie op de markten. Vooralsnog zie ik financiële markten die handelen tegen de bovenzijde van een ruime bandbreedte.
Uiteraard zou ik het liefst een uitbraak aan de bovenzijde zien, maar ik moet ook realistisch blijven. De markt kan ook zo maar terugvallen naar de onderkant. En daar is behoorlijk wat ruimte, helaas. Voor de S&P 500 liggen de volgende steunniveaus op 2000 punten en 1800 punten.
Vanaf de huidige stand van de S&P 500 zijn die correcties van 5 tot 15%! Daar kunt u als belegger niet zomaar overheen gaan. Vooral niet in deze fase, waarin we al ruim zeven jaar geen recessie of noemenswaardige beurscorrectie hebben gezien. Een economische krimp is helaas een onafwendbaar gegeven.
Riante cashpositie
Dus die beurscorrectie gaat er komen, mogelijk sneller dan iedereen verwacht. Net daarom raad ik actieve beleggers aan om te waken over een riante cashpositie. Uiteraard wisselt dit van belegger tot belegger:
- een conservatieve belegger zal dan flink wat cash moeten opbouwen, tot 50% of meer
- beleggers met meer appetijt voor risico hoeven de cashpositie niet dermate hoog op te schroeven
Toch is cash nog niet zo’n gek idee in dit klimaat. Te meer omdat er steeds smalender over wordt gedaan, met name door beursprofessionals en andere experts in de financiële wereld.
Let op het risico
Als u cash in uw portefeuille heeft, dan bent u (wederom) niet goed bij uw hoofd. U laat immers enorme winsten liggen. U mist bovendien een belangrijk deel van de rally. En natuurlijk is dit in bepaalde mate waar: hoe minder blootstelling u aan de markt heeft, hoe minder u ervan kunt profiteren.
Helaas wordt het risico tegenwoordig te snel uit het oog verloren. Als een markt jaar na jaar hoger gaat, neemt de kans op een beurscorrectie eveneens ieder jaar toe. Dit is mathematische logica. Toch ervaren beleggers dit compleet anders: hoe hoger de markt gaat, hoe hoger de koersen kunnen.
In de eindfase van een beursstijging waren deze beleggers in de meeste gevallen dermate overtuigd van hun gelijk, dat ze geen tegengeluiden dulden. Het weglachen van een advies voor een riante cashpositie aan te houden, valt daar uiteraard ook onder.
Vrijheid
Vergelijk het met mijn oproep in 2010, om voluit in aandelen te gaan. Ook dat advies werd toen op hoongelach onthaald. Net zoals mijn huidige oproep om cash op te bouwen. Zelfs de professionele belegger ontkomt niet aan dit populaire sentiment.
Toch is cash nog niet zo gek. Het kan zelfs een cruciaal onderdeel in een portefeuille worden. Niet enkel wordt het risicoprofiel van een portefeuille ermee onder controle gebracht, het zorgt ook voor de nodige optionaliteit. Dit is de vrijheid om te kunnen handelen als een correctie doorzet.
Wie vol in de markt zit, is met handen en voeten gebonden, en kan niet veel anders dan de correctie compleet ondergaan.
Passieve vorm
Voor wie belegt op een heel lange termijn, voor meerdere decennia, hoeft dit niet meteen een probleem te zijn. Maar voor personen met een minder lange horizon, is de optionaliteit van cash een goed idee.
Vergeet niet dat beleggers die voluit belegd waren op de top van de markt in 2000, nog maar recent tegen een kleine winst kunnen aankijken. Zij zaten ruim vijftien jaar vast in de markt, als ze geen verlies wilden slikken.
Bovendien kan cash een passieve positie vormen in de portefeuille, maar een actieve belegger kan zelfs met cash schuiven. Een bepaalde verdeling tussen diverse valuta (euro, dollar, yen, et cetera) kan voor de nodige meerwaarde zorgen. Als u tenminste de juiste keuzes maakt.
Ik ben hier echter niet meteen een voorstander van: het inschatten van valuta is erg complex. Ik zou cash aanhouden, zonder meer.