Na een kortstondige hapering verkeren de markten weer in bloedvorm. Er gaat geen dag voorbij of de beurzen klokken af op een nieuwe recordstand. De eindejaarsrally, die ik hier een maand geleden al voorspelde, geraakt nu goed op dreef.
Het zijn de animal spirits die op een gegeven ogenblik de overhand nemen:
- particuliere beleggers willen graag nog wat rendement oppikken voor het jaar voorbij is
- professionele investeerders willen liefst hun bonussen nog wat aandikken
Het geeft nog een extra schwung aan de inmiddels riante beursrendementen voor 2013. Ter info: het jaarteller staat voor dit jaar al tussen 17 (Dow Jones) en 27% (Nasdaq). Toch kan het de massa maar matig boeien.
Driemaal scheepsrecht
Toegegeven, het pessimisme is niet meer zo uitgesproken als toen ik de eerste najaarsrally voorspelde in 2010. Maar ik behaalde inmiddels driemaal scheepsrecht in de daarop volgende jaren. En ook dit jaar lijk ik het gelijk aan mijn kant te krijgen inzake een melt-up van de koersen in de laatste weken van het beursjaar.
Het blijft een opmerkelijk gegeven dat beleggers geen of amper interesse tonen voor het positieve nieuws op de financiële markten, maar vooral oog hebben voor het negatieve. Dat was in de voorbije weken weer niet anders. Opnieuw haalde negatief financieel nieuws de krantenkoppen.
Denkoefening
Het Internationaal Monetair Fonds (IMF), opperde in een rapport om alle Europese spaarrekeningen te belasten met een eenmalige heffing van 10%. Meteen gingen de poppen aan het dansen. De publieke opinie ging fel in tegen de berichtgeving en diverse opiniemakers gooiden nog wat extra olie op het vuur.
De beleidsmakers en hun woordvoerders waren er als de kippen bij om de ophitsende menigte te sussen en de berichten af te doen als een denkoefening van het IMF. De organisatie is immers op zoek naar een uitweg voor de permanente crisis waarin we ons sinds 2008 bevinden.
Door de eenmalige belasting op spaargeld binnen de eurozone van 10%, zou de schuldenberg in een klap teruggebracht worden naar het niveau van voor de crisis. Alsof dit nog niet voldoende was, werden er scenario’s geschetst waarbij rekeningen zouden worden geblokkeerd.
Beslag op vermogen
U begrijpt meteen waarom de massa vol afschuw reageerde. Natuurlijk, dergelijke berichten worden niet zomaar naar de media gelekt. Het zijn doelbewuste ballonnetjes die worden opgelaten om te zien hoe de menigte reageert.
Want houd er maar alvast rekening mee, een beslag op uw vermogen komt er, sowieso. Ik benadruk duidelijk úw vermogen, want spaargeld is hier slechts een onderdeel van.
Uiteraard kiest de overheid als eerste optie voor de spaartegoeden. Die zijn meteen beschikbaar en mensen hebben er per slot van rekening weinig (fysiek) last van als er geld – waar toch niets mee gedaan wordt – van hun ontnomen wordt. Tenminste, zo redeneert de overheid.
Iederéén
De spaarders zelf denken daar heel anders over. Maar als het spaargeld heilig is, dan zal er uiteindelijk een ander heilig huisje binnen uw vermogen moeten sneuvelen. Vastgoed, pensioen, obligaties, grond, kunst, beleggingen, et cetera. Ik sta er helemaal niet van te kijken.
In Europa willen ze de zaken op een andere manier gaan aanpakken dan in de Verenigde Staten. Hier willen ze niet zomaar geld bijdrukken om vervolgens de putten mee te dempen. In de eurozone willen ze dat iedereen opdraait voor de gemaakte schulden.
Blauwdruk: Cyprus
Dit hebben we overigens al eens gezien, namelijk in Cyprus. Daar verloren de grote spaarders tot 60% van hun liquide middelen op hun bankrekeningen. En tot op vandaag kan men maximaal 300 euro cash afhalen. Ook overschrijvingen zijn beperkt in omvang, met enkele uitzonderingen.
Voor de beleidsmakers is Cyprus hét voorbeeld dat een dergelijke confiscatie wel degelijk werkt. Het land staat niet in rep en roer, zoals iedereen had voorspeld. Het is tegenwoordig eerder business as usual, maar dan zonder al die financiële toeristen.
Cyprus vormt in dat opzicht een blauwdruk voor een grote operatie in de hele eurozone. En nu kunt u wellicht heel boos worden om mijn visie, maar ik geef de overheid in dit opzicht gelijk. Voor u deze pagina nu wegklikt, graag nog heel even uw aandacht voor mijn redenering hierachter.
Extreem geval
Ik begrijp dat mensen hard hebben gewerkt voor hun spaarcenten. Het is onbegrijpelijk dat een overheid zomaar beslag kan leggen op (een deel van) deze verworven eigendom. Maar de overheid kan, in extreme gevallen, altijd drastische maatregelen nemen om de natie te redden van de ondergang.
De schuldenberg hangt, hoe je er ook tegen aankijkt, nog altijd als een zwaard van Damocles boven onze economie. Als we dit niet tijdig oplossen, dan zal de volgende crisis wellicht alle opgebouwde rijkdom van de kaart kunnen vegen. De schuldenberg wordt immers steeds groter.
Nu kunt u zeggen: ”Waarom moet ik betalen voor de schulden van de overheid?“ Daar hebt u maar deels gelijk over. De versnelde toename van de schuldenberg kwam er nadat de overheden massaal de slechte kredieten van de banken op zich moesten nemen na 2008.
Onze schulden
Dit om veel erger te voorkomen. Aan die schulden van de banken hebben we allemaal meegewerkt:
- iedereen koopt zijn huis op afbetaling
- iedere onderneming sluit financieringen af
- alles gaat in de huidige tijd via krediet
Daarom zijn we allemaal deels schuldig aan dit probleem. Uiteraard, begrijp mij niet verkeerd, een deel van de schulden wordt door de overheid zelf gemaakt. Ook daar moeten ze ingrijpen (lees: besparingen doorvoeren).
Iedereen, zonder enige uitzondering, zal ditmaal in het stof moeten bijten. Het is dat of straks mogelijk alles verliezen. Dan kies ik voor de korte pijn!
Aan het werk
Overigens, u hoeft die pijn helemaal niet te lijden als u uw spaarcenten aan het werk zet. Want ook dat is de boodschap die de overheid met een eenmalige taks wil overmaken. Pot uw geld niet op, maar beleg in productieve activa.
Investeer in beloftevolle technologiebedrijven of bedrijven die iets bijdragen aan onze maatschappij. Enkel de groei van de economie kan ons op langere termijn uit het schuldenmoeras trekken. Geld op een spaarrekening levert – laten we eerlijk zijn – niets meer op na aftrek van inflatie.
Ok, u moet er wat risico bijnemen, maar zoals u hierboven al kon lezen, is een risicoloze wereld helaas een utopie. Ik herhaal daarom mijn oproep: laat uw centen voor u werken, niet andersom! Luister voor eens naar de overheid.
En ik zit bij de laatste vijf genomineerden voor de Gouden Stier.
U kunt hier op mij stemmen.