Het Achtste Wereldwonder

In het boek The Future for investors: why the tried and the true triumph over the bold and the new van professor Jeremy Siegel staat een mooie vergelijking. Tussen 1950 en 2003 heeft het technologiebedrijf IBM op het eerste gezicht een stuk beter gepresteerd dan het oliebedrijf Exxon.

De kerncijfers per aandeel zijn voor IBM beter dan voor Exxon. De omzet en winst van IBM groeide per aandeel per jaar met tientallen procenten sneller dan Exxon. Het gevolg daarvan was dat de aandelenkoers van IBM in 53 jaar 300 keer over de kop ging en Exxon bleef steken op 120 keer.

Toch had u in deze periode beter in Exxon kunnen investeren. 1000 dollar in Exxon groeide namelijk aan tot1.260.000 dollar en met IBM had u ruim 300.000 dollar minder gekregen. Dit verschil komt door het uitgekeerde dividend van Exxon en het aankopen van nieuwe aandelen Exxon gefinancierd uit het dividend.

Kocht u altijd netjes nieuwe aandelen uit het dividend, dan had u namelijk in 2003 vijftien keer meer aandelen Exxon dan waar u in 1950 mee bent begonnen. Bij IBM had u slechts drie keer het aantal aandelen. Het ontvangen van dividend op aandelen die u gekocht heeft uit het dividend is een dergelijk sterk effect, dat Albert Einstein samengestelde interest zelfs het achtste wereldwonder noemde.

Het mooie van beleggen is dat het veel eenvoudiger is om grote veilige defensieve bedrijven te kiezen, dan om te kijken welk technologiebedrijf het de komende twintig jaar fantastisch gaat doen. Ik weet zeker dat over twintig jaar mensen nog steeds Coca-Cola drinken, maar is Apple over twintig jaar nog steeds het leidende technologieconcern?!

Nieuwe aandelen verzamelen uit het dividend is niet spannend, maar het zorgt op de lange termijn wel voor de beste rendementen.