AEX 700, gelet op de leeftijd van de gemiddelde IEX-bezoeker zijn er meer die hier herinneringen aan hebben.
Ik ga er nu mee rekenen en ik neem meteen de AMX mee, die op op hetzelfde moment en met dezelfde stand startte. Ik indexeer, zodat u min of meer de rendementen kan aflezen. Zoals deze. Beide indices bestaan sinds maart 1983 en begonnen op ƒ100 (inderdaad, guldens). Reken dus even om in euro's.
De grafiek begint geïndexeerd op €100. Herbelegd maakte de AEX daar tot vandaag ongeveer €4300 van en de AMX zelfs €5300. Dat is liefst 10,6% en 11.3% bruto per jaar. Sterk, want (Nederlandse) aandelen doen sinds 1900 8% bruto per jaar en sinds 1802 (Jeremy Siegel) en de dagen van de VOC 7%.
Uiteraard moet ik over zo'n lange periode de grafiek logaritmisch geven, zodat u de jaar-op-jaar bewegingen met elkaar kan vergelijken. U ziet het meteen: vanaf 4 maart 1983 tot en met 6 september 2000 was het Damrak één grote polonaise omhoog. Daarna.... u ziet het luid en duidelijk: there is no free lunch!
Nu komt het. De AEX steeg bruto 21% per jaar tussen 1983 en 2000. De AMX 20,5%, maar die piekte al in september 1998 op zowat dezelfde stand als de AEX herbeleggingsindex in september 2000. Ja, van 1983 tot en met 1998 deed de AMX 23% per jaar bruto - daar komt zelfs de Nasdaq 100 nog voor uit bed.
Sinds die berucht geworden AEX 700 zoals het is gaan heten, moest er weer worden gewerkt op het Damrak en was het afgelopen met het gratis en voor niks meeliften op de hogesnelheidstrein. Ik ben vast niet de enige van mijn generatie die sindsdien en zelfs in de bull market sinds 2009 nooit meer rustig zat en zit.
Tot zover die generatie nog belegt. want zo soepel als het van 1983 tot 2000 ging - echt niet hoor, in 1987 en 1998 waren er toch even klappen naar beneden - zo wreed was vooral de eindeloze, maar genadeloze driejarige bear market 2000-2003. Toen werd pijnlijk duidelijk wat er mis zat in die gouden jaren.
Niemand lette bijvoorbeeld nog op kosten. Behalve de industrie zelf die langzaam haar prijzen opvoerde. Simpele (index)beleggingsfondsen die ineens 1,5% per jaar kostten plus performance fee. Of beleggingsproducten tegen 11% lenen waarbij soms ook nog het dividend werd ingepikt (hoi Legio Lease!) et cetera.
Anno nu kunnen we ons er niks meer bij voorstellen, maar tussen 2000 en 2003, of voor mijn part 2009 leerden we de bittere lessen dat risico, kosten en dividend of yield niet de sluitpost van een belegging zijn, maar juist de start. Afkloppen, ik belegde toen zelf nog niet, pas sinds 2005, dus ik heb mazzel gehad.
Of ik krijg het nog voor mijn kiezen? Als belegger heb ik bij wijze van nog nooit één dag rustig op mijn stoel gezeten. In de achteraf zo logisch en soepel verlopen bull market 2009-2020 heb ik echt ieder punt geteld sinds AEX 200. En iedere keer zei ik tegen mezelf dat aandelen nu echt duur begonnen te worden.
Nu ook. Veel meer dan dat de beurs drastisch omzet- en winstherstel lijken in te prijzen die de bedrijven en analisten nog niet zien, is het mij een doorn in het oog dat álles stijgt en op eenzame hoogte of records staat: aandelen, obligaties, spaargeld en voor mijn part goud, zilver en bitcoin. Dat klopt niet, denk ik dan.
Probleem is denk ik dat al het gratis geld van de centrale banken en overheden in financiële assets gaat zitten en niet wordt uitgegeven, in de economie komt, de groei aandrijft en inflatie veroorzaakt. Belastingverlagingen, desnoods helikoptergeld, maar misschien is het beste wel retail of cadeaubonnen.
Geld moet rollen!
