Ontvang nu dagelijks onze kooptips!
word abonnee
sluiten ✕
Fijn, de koersen dalen
Categorie: Column , Overig
Door
op woensdag 26 augustus 2015
Views: 6.239
Dalingen creëren de kans om voor redelijke prijzen in topbedrijven te beleggen.
Helemaal mee eens Tak. Maar je moet wel zorgen dat je in ¨correcties¨ nog wat te makken hebt. En daar zit ´m de kneep. Niet om olie te kopen straks op 20, maar om ze met ongeveer 29 de deur uit te doen, nu een paar maanden geleden. Maar ik hoor het ze zeggen: ¨nee, niet mijn olies¨...
Correcties .... Welterusten Tak en iedereen die dit ziet als een normale correctie. Eind dit jaar praten we weer... En dan mag je je correctie nog een keer uitleggen.
Zolang de centrale banken overal ter wereld zo makkelijk geld creëren en rente op nul houden zijn er geen alternatieven voor beleggers anders dan aandelen. Of dit de waarde nu wel of niet is van een aandeel is niet meer relevant. Het probleem in de toekomst is meer hoe komen we aan blijvende economische groei als we niet meer op de pof mogen/kunnen consumeren. Misschien is het beter te moeten vaststellen dat we langzaam moeten leren onze eigen broek op te houden zonder hulp van alsmaar groter wordende kredieten verstrekt door banken die zich als bloedzuigers gedragen.
Bijna twee bange handelsdagen lang moesten de beurzen het zien te rooien zonder de sturende hand van de centrale bank. Angst en anarchie regeerden de markt afgelopen maandag en een goed deel van de dinsdag. Koersen klapten in elkaar, de beleggingswinst van een heel jaar ging in enkele uren verloren, beleggers typten in dolle paniek verkooporders in hun computers en de handelsalgoritmes van flitshandelaren beleefden de ene schizofrene microseconde na de andere. Analisten en journalisten doopten hun pennen in het rood van de bloedbaden in Shanghai, Hong Kong, Londen en schreven over de nieuwe financiële crisis, de aanstormende recessie en impotentie van beleidsmakers om de catastrofe te voorkomen. De Chinese centrale bank heeft blijkbaar geen zin meer om de economie te redden, bij de Europese Centrale Bank (ECB) is de munitie op en de Amerikaanse Federal Reserve denkt er zelfs aan om de rente verhogen! De markten waren als een kleuter die leert fietsen en opeens door heeft dat zijn mee rennende vader het zadel heeft losgelaten en al een paar meter achter is gebleven. Paniek! Wild trekken aan het stuur, stoppen met trappen en vooral een enorme keel opzetten, vanwege dit fundamentele verraad. Papa, hou me vast! Dat had je beloofd! Ik kan het niet alleen! Een wilde slinger van het voorwiel — met opzet? — een harde val, een zere knie en een enorm bevredigende huilbuil. Vader komt snel aanrennen, raapt het fietsje op en geeft een kusje op de knie. Dan belooft hij het zadel voortaan altijd vast te houden. Eerlijk waar! Pas toen dinsdag, aan het eind van de ochtend, de People’s Bank of China, de Chinese centrale bank, te hulp schoot, konden de beleggers hun tranen drogen. De rente gaat omlaag en Chinese banken mogen meer geld uitlenen aan de toch al met schulden overladen Chinese economie. Het verlies van maandag werd goeddeels goedgemaakt. Vader heeft het zadel weer vast, beleggers durven weer te fietsen en kijken door hun betraande oogjes al weer dapper in het rond. Zonder hulp van de centrale bank van communistisch China, zonder het opkoopprogramma van de ongekozen eurocraten van de ECB, zonder het gratis geld van de Fed, kan de kapitalistische beurs geen stand houden. Slechts weinig analisten en beleggers zien de absurditeit van die situatie. Bij ieder dipje op de beurs kijken ze direct achterom, om te zien of Mario Draghi, Janet Yellen of Zhou Xiaochuan hun fietsje nog wel duwt. Dan durven ze weer vaart te maken. Wat gaan we hard, hè, zeggen ze dapper. Dat is de kracht van het kapitalisme. En ze wijzen trots op hun dunne kleuterbeentjes waarmee ze de trappertjes rond laten gaan. Mathijs Bouman is macro-econoom.
Wel geinig al die kritiek op het monetaire beleid van de ECB, FED en de monetaire politiek van China. Laten we maar zeggen de beste stuurlui staan aan wal. Ik hoor niemand van de de critici ook maar iets zeggen over het beleid van de FED in de jaren dertig van de 20e eeuw;exact het tegenovergestelde beleid van nu. De gevolgen van dat beleid waren toch wel van een andere orde dan dat van hetgeen zich nu afspeelt. Natuurlijk zijn er risico's aan het ruime monetaire beleid van nu, maar een hyperinflatie, dit zou toch een reëel gevaar van dit beleid moeten zijn, ben ik nog niet tegengekomen.
Aantal posts per pagina:
20
50
100