Lange grafieken, ik kan er geen genoeg van krijgen. Hoe langer, hoe beter. Ik blog er ook regelmatig over. Waarom? Simpel, pas als je decennia, een eeuw of langer terug kijkt, zie je naar mijn smaak pas echt hoe markten en beleggingsitems zich door de jaren heen (met oorlogen, crises en rampen) ontwikkelen.
Op de site van de de bekende Amerikaanse vermogensbheerder Barry Ritholtz kom ik dit juweeltje tegen van het deftige Putnam Investments. Kijk, zo ziet gemiddeld iets van 7,5% rendement per jaar er nu in de praktijk uit sinds 1 januari 1949. Die datum snap ik niet helemaal, lijkt vrij willekeurig, maar vooruit.
U ziet de bulll- en bearmarkets van de S&P 500 en die percentages zijn inclusief herbelegd dividend. Uit mijn hoofd is dat gemiddeld in die tijd iets van 1,5% à 2% per jaar. Het gele lijntje is de Fed Fund Rate, de officiële rentemaatstaf in de VS. Wat een curve! Haha, centrale bankiers zijn nog hysterischer dan beleggers!
Oordeelt u verder zelf. Ik stel slechts één retorische vraag: hoe is het toch in vredesnaam mogelijk dat het op de beurs toch bijna altijd vooral over (de aanstaande en onvermijdelijke!) krachs en koersdalingen gaat? Als het gaat om het uiteindelijke rendement zijn bearmarkets niet meer dan glas-plas-was-incidentjes :-)
Probeer daar aan te denken als het angstzweet u weer eens uitbreekt als de AEX -5% of erger doet en u uw haren uit uw hoofd trekt boven uw lange termijn- of pensioenportfolio die nog dertig jaar mee moet ofzo. Mijn advies: zet die koersen dan gewoon uit en ga wat leuks doen. Klikken voor groot!
Om het plaatje wat completer te maken, hier is de S&P 500 sinds 1949 zowel gewoon als logaritmisch. Let wel, het is appels en peren, want dit is de prijsindex. Reuters heeft helaas geen S&P 500 total return index, ofwel met herbelegd dividend in haar database.
Anders hoort u het ook eens van een ander:
Leuk! Ik krijg ook al kritiek van een KBC-analist: