Een groot gedeelte van mijn favoriete aandelen bevindt zich in de Verenigde Staten. Vaak krijg ik de vraag waarom ik nooit iets zeg over het valutarisico. Er zitten immers bovengemiddeld veel dollars in mijn portefeuille. Soms volgt dan ook de opmerking dat de Fed al zes jaar geld aan het bijdrukken is.
Ik heb het nooit over het valutarisico omdat de belegger in dividend aristocrats, dit zijn bedrijven die minimaal 25 jaar op rij het dividend hebben verhoogd, zich niet druk hoeven te maken over het valutarisico. Dit valutarisico bestaat namelijk niet.
Tandpasta
Colgate-Palmolive bijvoorbeeld. Dit bedrijf verkoopt in 225 landen en ongeveer 80% van de omzet komt buiten de Verenigde Staten vandaan. Wat gebeurt er op de dag dat de dollar door het putje gaat?
Dat is de dag dat de winst van Colgate-Palmolive door het dak gaat. Reken maar mee:
Een tube tandpasta van Colgate kost voor de Nederlandse winkelier ongeveer 1,00 euro. Per verkochte tube tandpasta stijgt de omzet van Colgate-Palmolive met 1,36 dollar. Als morgen de dollar valt, dan kost het voor de Nederlandse winkelier nog steeds 1 euro om een tube tandpasta in te kopen.
Als de dollar als een baksteen daalt tot 2,72 voor een euro, dan verdubbelt de omzet voor Colgate-Palmolive per verkochte tube tandpasta in Nederland tot 2,72 dollar. De inkoopprijs is immers nog steeds 1,00 euro.
Als de dollar halveert dan heeft dat geen effect voor de tandpastaverkopen in 224 landen. De omzet in dollars zal in deze 224 landen verdubbelen. De kans is zelfs groot dat de Amerikanen tandenpoetsen zo essentieel vinden, dat de tandpastaverkopen in de Verenigde Staten niet naar beneden zullen gaan. De omzet en winst van Colgate-Palmolive zal in dollars verdubbelen.
Lage koers-winst
De aandelenkoers van Colgate-Palmolive zal ook sterk oplopen. Stijgt de koers niet omdat beleggers schrikken van een dalende dollar. Dan daalt de koers-winstverhouding van Colgate-Palmolive en moet u juist dit aandeel kopen.
Dit soort mooie bedrijven noteert namelijk zelden op een lage koers-winstverhouding en het is een kwestie van tijd voordat beleggers zich realiseren hoe goedkoop dit mooie aandeel is.
Stijgt de aandelenkoers zoals verwacht dan moet de belegger dit wel delen door de zwakke dollar koers en komt hij erachter dat hij niets heeft verdiend.
Dit voorbeeld geldt niet alleen voor de dividend aristocrats, maar voor steeds meer aandelen in de Verenigde Staten. Al meer dan 50% van de omzet van bedrijven die in de S&P 500 zitten komt namelijk uit het buitenland. Bij grote internationale bedrijven is het niet relevant of de omzet of winst in dollars zijn of in euro’s.